Religieus fanatisme

 

Beste wie dit leest,

Religie, het weet wat. Ik ben niet tegen welke godsdienst ook. Geloof kan een baken zijn, handvatten voor het leven bieden, een bron van kracht en troost zijn in moeilijke tijden. Niks mis mee. Ik ben zelf christelijk opgevoed, Nederlands Hervormd heette dat toen nog. Ik ben inmiddels andere spirituele paden gaan verkennen, maar ik heb er niks slechts aan overgehouden.

Het wordt een ander verhaal als er sprake is van bekeringsdrang bij gelovigen of, sterker nog, als religieuze mensen zich verheven voelen boven anderen, die hun geloof en de daaraan gekoppelde manier van leven niet delen. Zaken als homoseksualiteit, seks voor het huwelijk, winkelen op zondag… Prima als u daar als gelovige niets mee te maken wilt hebben, dat is uw geloof en u houdt zich daaraan. Al hoop ik voor uw kinderen niet dat ze, bijvoorbeeld, homo zijn… Dat wil nog niet zeggen dat iedereen zich daar aan zou moeten houden, alleen maar omdat u vindt dat het zo hoort. Ik herinner mij nog de godsdienstlessen op de school-met-de-Bijbel: Voordat het christendom zich over Europa verspreidde, geloofden onze voorouders niet in “andere goden”, maar in AFgoden. Als kind zag ik niet het waarde-oordeel dat daarin verscholen lag. Nu denk ik daar genuanceerder over. Kwestie van mijn nieuwe spirituele zoektocht.

Volslagen krankzinnig wordt het volgens mij, als er ineens een bende fanatieke gelovigen opstaat, die de doctrine van “bekeren of sterven” aanhangt. Vele tienduizenden Yezidi’s (tot een week geleden had ik nog nooit van ze gehoord) zijn in Noord-Irak voor dat duivelse dilemma gesteld. Duizenden christenen zijn op de vlucht. De strijders van de IS schuwen geen enkele wreedheid. Willekeurige moord, kruisiging, onthoofding, slavernij, verkrachting en op palen gespietste kinderhoofdjes. Onafhankelijke waarnemers ontbreken, maar de foto’s en filmpjes die de jihadi’s zelf op internet plaatsen laten er geen onduidelijkheid over bestaan. Over slechte PR maken zij zich duidelijk geen zorgen. Wie zich niet bekeert tot de soennitische Islam wordt gedood, gevangen genomen of verjaagd. Zelfs Al-Qaeda, toch ook niet bepaald een padvindersclubje, trekt de handen ervan af. Schoorvoetend wordt nu ingegrepen en hulp geboden. Maar of dat genoeg is om deze orgie van ongebreideld geweld een halt toe te roepen?

Nu lijkt dat allemaal ver van ons bed. Maar inmiddels hebben ook in Westerse landen de eerste aanhangers van de IS zich openlijk laten zien. Ongelovigen zijn hun vijand, zeggen ze. Ik ben tegen geen enkele religie, dus ook niet de Islam. Maar als we toestaan, dat dit soort demonen, die blijkbaar de IS en al haar wreedheden steunen, wordt losgelaten, moeten we vrezen voor onze vrije, Westerse samenleving. In Nederland geldt de Nederlandse wet. Overal! En geen streng-religieuze wet van welke godsdienst dan ook, die ook zou moeten gelden voor diegenen die dat geloof niet aanhangen. Nederland is een democratie (of, zo u wilt, een particratie), met al zijn tekortkomingen, maar laat dat alsjeblieft zo blijven tot we iets beters hebben uitgevonden. En dat kan nog wel even duren. Religieus fanatisme? Weg ermee!